قرآن کریم (ترجمۀ فولادوند).
ابراهیمی، موسی. (۱۳۹۰). پلورالیسم دینی و قرآن. مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی (ص).
ابنعاشور، محمدطاهر. (۱۴۲۰ق). تفسیر التحریر و التنویر المعروف بتفسیر ابن عاشور. مؤسسة التاریخ العربی.
ابوالفتوح رازی، حسین بن علی. (۱۴۰۸ق). روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن. بنیاد پژوهشهاى اسلامی.
ارسطا، محمدجواد. (۱۳۸۱). پلورالیسم دینی و قرآن. فصلنامه علمی پژوهشی قبسات، ۷(۲۳)، ۱۱۲-۱۱۹.
اسلامی، علی. (۱۳۸۸). پلورالیزم دینی از منظر قرآن. بوستان کتاب.
اسماعیلزاده، ایلقار. (۱۳۹۰). بررسی پلورالیسم نجات از نگاه قرآن. بینات، ۱۸(۱)، ۲۰۴-۲۲۳.
بابایی، علی اکبر، و دیگران. (۱۳۷۹). روش شناسی تفسیر قرآن. سمت.
تستری، سهل بن عبدالله. (۱۴۲۳ق). تفسیر التستری. منشورات محمد علی بیضون.
تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد. (۱۳۶۶). غرر الحکم و درر الکلم. انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
ثعلبی، احمد بن محمد. (۱۴۲۲ق). الکشف و البیان المعروف تفسیر الثعلبی. دارإحیاءالتراث العربی.
جان هیک. (۱۳۷۸). مباحث پلورالیزم دینی. (عبدالرحیم گواهی، مترجم). تبیان.
جمعی از نویسندگان. (۱۳۷۹). آزادی یا توطئه. انتشارات فیضیه.
جوادی آملی، عبد الله. (۱۳۸۷). دین شناسی (چاپ پنجم). (محمد رضا مصطفی پور، محقق). مرکز نشر اسرا.
حائری طهرانی، علی. (۱۳۳۸). مقتنیات الدرر. دار الکتب الاسلامیة.
حقشناس، علی؛ سامعی، محمد حسین؛ و انتخابی، نرگس. (۱۳۸۳). فرهنگ معاصر هزار انگلیسی- فارسی (چاپ سوم). سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
دینوری، عبدالله بن محمد. (۱۴۲۴ق). تفسیر ابن وهب المسمی الواضح فی تفسیر القرآن الکریم. منشورات محمد علی بیضون.
ربانی گلپایگانی، علی. (۱۳۸۶). تحلیل و نقد پلورالیزم دینی. مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر.
رشیدرضا، محمد. (۱۴۱۴ق). تفسیر القرآن الحکیم الشهیر بتفسیر المنار. دار المعرفة.
زمخشری، محمود بن عمر. (۱۴۰۷ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل. دار الکتاب العربی.
سبحانی تبریزی، جعفر. (۱۳۸۱). کثرتگرایی، یا پلورالیزم دینی. مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق (ع).
سبحانی تبریزی، جعفر. (۱۳۸۲). روش تفسیر قرآن. قبسات، (۲۹).
سبحانی، جعفر؛ و رضایی، محمد. (۱۳۹۱). اندیشه اسلامی (ج. ۲). دانشگاه پیام نور.
سروش، عبدالکریم. (۱۳۷۷). صراطهای مستقیم. مؤسسه فرهنگی صراط.
سمرقندی، نصر بن محمد. (۱۴۱۶ق). تفسیر السمرقندی المسمی بحر العلوم. دار الفکر.
طباطبایی، محمدحسین. (۱۳۷۴). ترجمه تفسیر المیزان (چاپ پنجم). دفتر انتشارات اسلامی.
طبرانی، سلیمان بن احمد. (۲۰۰۸). التفسیر الکبیر: تفسیر القرآن العظیم (الطبرانی). دار الکتاب الثقافی.
طبرسی، فضل بن حسن. (۱۳۷۲). مجمع البیان فی تفسیر القرآن (چاپ سوم). ناصر خسرو.
عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه. (۱۴۱۵ق). تفسیر نور الثّقلین (چاپ چهارم). انتشارات اسماعیلیان.
فخر رازی، محمد بن عمر. (۱۴۲۰ق). مفاتیح الغیب (چاپ سوم). احیاء التراث العربی.
قدردان قراملکی، محمدحسن. (۱۳۸۰). قرآن و پلورالیزم. کانون اندیشه جوان.
قدردان قراملکی، محمدحسن. (۱۳۸۹). پلورالیزم دینی ناسازگار با قرآن. فصلنامه مطالعات تفسیری، ۱(۳)، ۴۹-۷۸.
مجلسی، محمد باقر. (۱۴۰۳ق). بحار الأنوار. مؤسسة الوفاء.
محمدی، رضا. (۱۳۸۶). پلورالیسم و قرآن. انسان پژوهی دینی، (۱۳)، ۴۹-۷۷.
مشکات، عبدالرسول. (۱۳۹۸). فرهنگ واژهها: درآمدی بر مکاتب و اندیشههای معاصر. سمت، و اندیشه و فرهنگ دینی.
مطهری، مرتضی. (۱۳۹۰). مجموعه آثار (ج. ۱: عدل الهی، انسان و سرنوشت، علل گرایش به مادیگری). صدرا.
مظفر، محمدرضا. (۱۳۸۸). المنطق. اسماعلیان.
معرفت، محمدهادی. (۱۳۹۲). تاریخ قرآن (چاپ چهاردهم). سمت.
معرفت، محمدهادی. (۱۴۱۵ق). التمهید فی علوم القرآن. مؤسسه النشر الاسلامی.
مغنیه، محمد جواد. (۱۴۲۴ق). تفسیر الکاشف. دارالکتب الاسلامیه.
مکارم شیرازی، ناصر. (۱۳۷۱). تفسیر نمونه (چاپ دهم). دار الکتب الاسلامیة.
نکونام، جعفر. (۱۳۷۸). روش تفسیر ظاهر قرآن. صحیفة مبین، (۲).
نیکزاد، عباس. (۱۳۸۹). صراط مستقیم: نقدی بر صراط های مستقیم. پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
یوسفی، سحر. (۱۳۹۵). نقد و بررسی مستندات قرآنی مدعیان پلورالیزم. فصلنامه مطالعات قرآنی، ۷(۵۲)، ۷۸-۱۰۲.
