اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات121
تعداد شماره‌ها1,285
تعداد مقالات9,657
تعداد مشاهده مقاله2,809,971
تعداد دریافت فایل اصل مقاله1,554,247
الربیعی, حسین, کرامت, نسیم. (1403). باورهای شمنی مغولان و وجوه اشتراک آن با عقاید و آیین‌های ایرانیان قدیم. مطالعات فلسفی کلامی, 3(6), 27-44.
حسین الربیعی; نسیم کرامت. "باورهای شمنی مغولان و وجوه اشتراک آن با عقاید و آیین‌های ایرانیان قدیم". مطالعات فلسفی کلامی, 3, 6, 1403, 27-44.
الربیعی, حسین, کرامت, نسیم. (1403). 'باورهای شمنی مغولان و وجوه اشتراک آن با عقاید و آیین‌های ایرانیان قدیم', مطالعات فلسفی کلامی, 3(6), pp. 27-44.
الربیعی, حسین, کرامت, نسیم. باورهای شمنی مغولان و وجوه اشتراک آن با عقاید و آیین‌های ایرانیان قدیم. مطالعات فلسفی کلامی, 1403; 3(6): 27-44.

باورهای شمنی مغولان و وجوه اشتراک آن با عقاید و آیین‌های ایرانیان قدیم

پژوهش نامه صبا
دوره 3، شماره 6، اسفند 1403، صفحه 27-44    اصل مقاله (398.88 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
حسین الربیعی* 1؛ نسیم کرامت2
1دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه مجازی، جامعه المصطفی العالمیه قم، قم، ایران
2استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه مجازی، جامعه المصطفی العالمیه قم، قم، ایران
چکیده
مغولان پیرو مذهب شمنی، از مذاهب بدوی و قدیمی ‌بودند که پیشینۀ آن حداقل به دورۀ پارینه سنگی می‌رسد. اقوا‌می ‌بسیار خرافی و معتقد به سحر و جادو و روح بودند. شمن‌ها به خدای نادیده یکتا ایمان داشتند، اما در کنار آن آسمان و مظاهر آن را هم ‌می‌پرستیدند. مغولان در زمینه مذهبی، به طور کلی افراد سختگیری نبودند و پس از ورود به ایران و تسلّط بر آن در قرن هفتم، برخی از آنها دین خود را تغییر دادند. گذشته از اینکه آنان از قدرت‌های روحانی می‌ترسیدند و شاید از این رو با دین مردمان این سرزمین کاری نداشتند، شاهنامۀ فردوسی از جمله آثار مهم و قابل تأملی است که دربردارندۀ رسوم، شیوۀ زندگی، باورها و حکمت‎های مردم روزگاران کهن ایران است و بازتاب آیین‌های باستانی ایران چون مهرپرستی و زرتشتی­گری به وضوح در آن دیده می‌شود. در این مقاله بخشی از مشابهت‌های مربوط به آیین‎ها و باورهای یاد شده در شاهنامه فردوسی با آیین‌های شمنی مغولان تطبیق داده شده است که می­تواند مقدمه­ای ارزشمند برای پژوهش‌های بیشتر پژوهشگران از جمله حوزه­ های دین­ پژوهی و اسطوره­ پژوهی باشد.
کلیدواژه‌ها
مغول؛ ایرانی؛ شمنیسم؛ شاهنامه؛ دین و آیین
مراجع
  1. آبادی باویل، محمد (1350)، آیین­ها در شاهنامه فردوسی، تبریز: دانشگاه تبریز.
  2. اشپولر، برتولد (1351)، تاریخ مغول در ایران، ترجمه محمود میر آفتاب، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
  3. الیاده، میرچا (1388)، شمنیسم، فنون کهن خلسه، ترجمه محمد کاظم مهاجری، تهران: ادیان.
  4. بیانی، شیرین (1370)، دین و دولت در ایران عهد مغول. ج1، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
  5. پلیو، پل (1350)، تاریخ سری مغولان، ترجمه شیرین بیانی، تهران: دانشگاه تهران.
  6. حافظ شیرازی، شمس الدین محمد (1387)، دیوان حافظ، تصحیح غنی و قزوینی، تهران: نشر نگاه.
  7. عدنانی، مسعود (بهار 1384)،«آیین­های شمنی و شاهنامه»، نامه پارسی، سال دهم، ش1، ص 61-70.
  8. عرب، زهرا (دی 1376)، «دین نزد مغولان»، مجله کیهان فرهنگی، ش 138، ص 22-25.
  9. عطار نیشابوری، فریدالدین (1381)، دیوان اشعار، تصحیح بدیع­الزمان فروزانفر، تهران: نشر نگاه.
  10. فردوسی، ابوالقاسم (1381)، شاهنامه، بر اساس نسخه 9 جلدی چاپ مسکو، زیر نظر ی. ا. برتلس، تهران: ققنوس.
  11. فیاض، ابراهیم و اصغر ایزدی جیران (1390)، «یاللی، حرکت و معنا در یک رقص آذربایجانی»، پژوهش­های انسان­شناسی ایران، سال1، ش1، ص 9-33.
  12. مفتاح، الهام (پاییز 1381)، «شامان گرایی و دین مغولان»، مجله فرهنگ، ص139-188.
  13. همدانی، رشیدالدین فضل الله (1338)، جامع التواریخ، به تصحیح بهمن کریمی، تهران: انتشارات اقبال.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب