رابطه معنایی «ظلم» و «امامت» در قرآن کریم

قرآن کریم(ترجمه محمدمهدی فولادوند)

قرآن کریم(ترجمه ناصر مکارم شیرازى)

نهج‌البلاغه

-        ابن‌فارس، احمد(1404ق)، معجم مقاییس اللغة، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.

-        ابن‌منظور الافریقی، محمدبن مکرم(1997م)، لسان العرب، چ1، بیروت: دارصادر.

-        اختیار، منصور(1348)، معنی‌شناسی، تهران: دانشگاه تهران.

-        اسعدی، محمد(1389)، «تبیین امامت قرآنی به مثابه مقامی مستقل از نبوت با تأکید بر آیه ابتلا»، قرآن شناخت، س3، ش2، ص: 208-193.

-        ایزوتسو، توشی‌هیکو(1388)، خدا و انسان در قرآن، ترجمه احمد آرام، چ 6، تهران: شرکت سهامی انتشار.

-        راغب اصفهانی، حسین بن محمد(1412ق)، المفردات فی غریب القرآن، چ1، دمشق: دارالعلم/ الدار الشامیة.

-        رهنما، هادی(1387)، «حوزه معنایی نام‌های گناه در قرآن کریم و نقد ترجمه‌های فارسی بر اساس آن»، مطالعات قرآن و حدیث، س1، ش2، ص147-113.

-        زبیدی، مرتضی(1414ق)، تاج العروس من جواهر القاموس، بیروت: دارالفکر.

-        سعیدی روشن، محمدباقر(1387)، «متن، فرا متن و تحلیل معنای پایه و نسبی و تطبیق آن با تفسیر»، مطالعات اسلامی، ش80، ص: 108-75.

-        سیدی، سید حسین(1390)، تغییر معنایی در قرآن(بررسی رابطه بینا متنی قرآن با شعر جاهلی)، چ1، تهران: سخن.

-        شریفی، صالحه(1395)، میدان معنایی ابتلاء در قرآن، چ2، قم: مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی.

-        صفوی، کورش(1379)، درآمدی بر معناشناسی، چ 1، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.

-        طباطبایی، محمدحسین(1415ق)، المیزان فی التفسیر القرآن، بیروت: موسسه الاعلمی للمطبوعات.

-        طبرسی، فضل بن حسن(1360)، ترجمه مجمع‌البیان فى تفسیر القرآن، چ1، تهران: فراهانى.

-        طبری، محمدبن جریر(1356)، ترجمه تفسیر طبری، چ2، تهران: توس.

-        طوسى، محمد بن حسن(بی‌تا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربى.

-        علوی‌نژاد، سید حیدر(1379)، «حوزه معنایی «ولایت» در قرآن و نهج‌البلاغه، پژوهش‌های قرآنی، سال 6، ش23-24، ص: 55-40.

-        فراهیدی، خلیل بن احمد(1425ق)، کتاب العین، چ2 ، قم: انتشارات اسوه.

-        فخرالدین رازى، ابوعبدالله محمد بن عمر(1420 ق)، مفاتیح الغیب، چ3، بیروت: دار احیاء التراث العربى.

-        فیومی، احمد بن محمدبن علی(1425ق)، مصباح‌المنیر، چ 3، انتشارات ، قم: دارالهجرة.

-        قائمی‌نیا، علیرضا(1393)، بیولوژی نص(نشانه‌شناسی و تفسیر قرآن)، چ2، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

-        قرشى، سید على اکبر(1371)، قاموس قرآن، چ6، تهران: دار الکتب الإسلامیة.

-        کاظمی، معصومه(1394)، «میدان معنایی اطاعت در قرآن کریم»، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، قم: مؤسسه آموزش عالی بنت الهدی.

-        لاینز، جان(1385)، مقدمه‌ای بر معناشناسی زبان‌شناختی، ترجمه حسین واله، تهران: گام نو.

-        لطفی، سید مهدی(1393)، «بررسی و نقد معناشناسی قرآنی ایزوتسو»، پژوهش‌های زبانشناختی قرآن، س3، ش2: 52-39.

-        مصلایی پور یزدی، عباس(1390 ) و مروت محمدی، «معناشناسی زهد در نهج‌البلاغه بر اساس روش معناشناختی ایزوتسو»، مطالعات قرآن و حدیث، س4، ش2: 127-97.

-        مطیع، محمد(1388)، احمد پاکتچی و بهمن نامور مطلق، «درآمدی بر استفاده از روش‌های معناشناسی در مطالعات قرآنی»، پژوهش دینی، ش18: 132-105.

-        نیاززاده، علیرضا(1384)، «معناشناسی واژه‌های قرآن و تفسیر موضوعی»، معرفت، ش96، ص: 51-42.

-        هادی، اصغر(1391)، «روشی نوین در معناشناسی مفاهیم و واژه‌های قرآنی»، پژوهش‌های قرآنی، دوره 18، ش72: 102-86.

-        واعظ‌زاده، سیدعلی(1395)، «میدان معنایی ظلم در قرآن کریم به روش میدان معنایی»، دوفصلنامه تخصصی اندیشه های قرآنی، س3، ش6: 80-55.

-        ـــــــــــــــــــ(1396)، «معناشناسی «امام» در قرآن کریم به روش میدان معنایی»، دوفصلنامه تخصصی اندیشه‌های قرآنی، س4، ش7: 133-113.