رنگنه, پیمان, بخشی(نویسنده مسئول), احمد. (1399). تحلیل مناسبات اخوان‌المسلمین و دولت‌های مصراز شکل‌گیری تا پایان ریاست جمهوری حسنی‌مبارک. مطالعات فلسفی کلامی, 8(15), 137-166. doi: 10.22034/mte.2020.4900
پیمان رنگنه; احمد بخشی(نویسنده مسئول). "تحلیل مناسبات اخوان‌المسلمین و دولت‌های مصراز شکل‌گیری تا پایان ریاست جمهوری حسنی‌مبارک". مطالعات فلسفی کلامی, 8, 15, 1399, 137-166. doi: 10.22034/mte.2020.4900
رنگنه, پیمان, بخشی(نویسنده مسئول), احمد. (1399). 'تحلیل مناسبات اخوان‌المسلمین و دولت‌های مصراز شکل‌گیری تا پایان ریاست جمهوری حسنی‌مبارک', مطالعات فلسفی کلامی, 8(15), pp. 137-166. doi: 10.22034/mte.2020.4900
رنگنه, پیمان, بخشی(نویسنده مسئول), احمد. تحلیل مناسبات اخوان‌المسلمین و دولت‌های مصراز شکل‌گیری تا پایان ریاست جمهوری حسنی‌مبارک. مطالعات فلسفی کلامی, 1399; 8(15): 137-166. doi: 10.22034/mte.2020.4900
تحلیل مناسبات اخوان‌المسلمین و دولت‌های مصراز شکل‌گیری تا پایان ریاست جمهوری حسنی‌مبارک
دیدگاه سیاسی مستشرقان آلمان و انگلیس نسبت به مکتب عاشورا دارای نوسانات و چالش های فراوانی است. آلمان و انگلیس به عنوان سردمداران اسلام شناسی به طور عام و عاشورا پژوهی به طور خاص، تلاش کرده اند شخصیت، اهداف و دستاورد های قیام امام حسین (ع) را مادی گرایانه و فارغ از مذهب، مورد تحلیل و بررسی قرار دهند. با توجه به اینکه جهان اسلام و منابع موجود از ابتدا در سیطره جماعت اهل سنت بوده، و منابع شیعه تحریف یا کمتر بدان اعتماد شده، عمدتا شاهد نتایج مغرضانه و کمتر منصفانه بوده ایم. از یک سو مستشرقان به امام حسین (ع) به عنوان یک اپوزیسیون حکومت مرکزی و دارای اندیشه ضد سکولار نظر دارند، و اندیشه های اعتقادی و دینی او را خلط در آراء سیاسی و اقتصادی می کنند؛ از طرفی تعداد اندکی از مستشرقین موفق شده‌اند که تحت تاثیر عواطف شخصی، ملی و مذهبی واقع نشوند و این نهضت را صرفا از نظر علمی مورد مطالعه و بررسی قرار دهند. هدف این پژوهش بررسی تطبیقی مواضع سیاسی مستشرقین آلمان و انگلیس درباره واقعه عاشورا و مطالعه بنیاد فکری و رویکرد عملی آن ها می باشد. در این تحقیق با رویکردی تحلیلی و تبیینی درصدد پاسخ به این سئوالات هستیم که: برداشت سیاسی مستشرقان آلمان و انگلیس از واقعه کربلا چگونه بود؟ مبانی فکری عاشورا پژوهی از بُعد سیاسی چگونه بوده است؟ فرض غالب بر این است که مستشرقین آلمان و انگلیس با توجه به وجود پژوهشگران برجسته و پژوهشکده های فراوان اسلامی- شیعی، سعی کرده اند بُعد اعتقادی نهضت کربلا را تحت شعاع سیطره سیاسی قرار دهند.
السید، رضوان (1383)، اسلام سیاسی معاصر در کشاکش هویت و تجدد، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
ابراهیم، محمد ودیگران (1385)، آشنایی با حرکتهای اسلامی؛ اخوان‌المسلمین مصر، تهران: مؤسسه مطالعات اندیشهسازان نور.
اسپوزیتو، جانووال، جان (1390)، جنبشهای اسلامی معاصر (اسلام و دموکراسی)، ترجمه: شجاع احمدوند، تهران: نشر نی.
تیلی، چارلز (1385)، از بسیج تا انقلاب، ترجمه: علی مرشدی‌زاده، تهران: پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی.
خامه‌یار، عباس (1390)، ایران و اخوان‌المسلمین، عوامل همگرایی و واگرایی (ازپیدایش تا 1991)، تهران: موسسه مطالعات اندیشهسازان نور.
خسروشاهی، سید هادی (1392)، قضیه فلسطین وآزادی آن، قم: دفتر نشر تبلیغات اسلامی.
دکمجیان، هرایر (1383)، اسلام در انقلاب: جنبشهای اسلامی معاصر در جهان عرب (بررسی پدیده بنیادگرایی اسلامی)، چاپ چهارم، تهران: انتشارات کیهان.
سلطانیفرد، محمدحسین (1386)، ریشهها و تاریخچه اصول‌گرایی در مصر، تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه.
صالحی، حمید و عماد اصلانی (1394)، سه قرن با جنبشهای اسلامی، چاپ اوّل، تهران: تهران، دانشگاه علامه طباطبایی.
عنایت، حمید (1362)، تفکر نوین سیاسی اسلام، تهران: امیر کبیر.
قاسمی، بهزاد (1392)، اخوان‌المسلمین و تجربه نظام سیاسی؛ از حسن البنا تا برافتادن مرسی، تهران: مؤسسه مطالعات اندیشهسازان نور.
قوام، عبدالعلی (1379)، چالشهای توسعه سیاسی، تهران: انتشارات قومس.
کارتر، جیمی (1388)، فلسطین، صلح یا نژادپرستی، ترجمه: محمدحسین وقار، چاپ دوم، تهران: انتشارات اطلاعات.
کافمن ویتس، تامارا (1390)، گامهای لرزان آزادی؛ نقش آمریکا در بنای دموکراسی در جهان عرب، ترجمه: داود آقایی و حسن احمدیان، تهران: سرای عدالت.
محمد، ابراهیم و دیگران (1385)، آشنایی با حرکتهای اسلامی، اخوان‌المسلمین مصر، تهران: مؤسسه مطالعات اندیشهسازان نور.
معلوف، امین (1391)، دنیای بیسامان، زمانی که تمدنها فرسوده میشوند، چاپ دوم، تهران: نشر نی.
موثقی، سید احمد (1374)، جنبشهای اسلامی معاصر، چاپ سوم، تهران: سمت.
نافع، بشیر موسی (1390)، اسلام‌گرایان، ترجمه: سید قاسم ذاکری، چاپ اوّل، تهران: مرکز آموزش و پژوهشهای بینالمللی.
واعظی، محمود، {الف} (1392)، انقلاب و تحول سیاسی در خاورمیانه، چاپ دوم، تهران: مرکز آموزش و پژوهشهای بینالمللی.
ـــــ ، { ب} (1392)، بحران‌های سیاسی و جنبشهای اجتماعی در خاورمیانه: نظریه‌ها و روندها، چاپ اوّل، تهران: مرکز آموزش و پژوهشهای بینالمللی.
ب. مقالات
احمدی، حمید (1377)، «آینده جنبشهای اسلامی در خاورمیانه: طرح یک چارچوب نظری»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، تابستان و پاییز، شماره 14و15: 94-55.
درویش، احمد (1390)، «بررسی سیر تحول جنش اخوان‌المسلمین؛ رنسانس فکری جهان اسلام»، زمانه، دوره جدید، شماره 99، فروردین: 17-16.
ذوالفقاری، محمد (1389)، «جریان اخوان‌المسلمین در خاورمیانه»، فصلنامه پژوهشهای منطقهای، بهار، شماره 3: 129-105.
مسعودنیا، حسین (1391)، «بررسی عوامل سقوط رژیم حسنی‌مبارک و چشمانداز تحولات کشور مصر»، دانش سیاسی، سال هشتم، سال اوّل، بهار و تابستان، پیاپی15: 194-163.
نبوی، سید عبدالأمیر (1384)، «اسلام سیاسی: گذار به حداقلگرایی سیاسی»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، شماره41، بهار: 68-57.
ـــــ (1392)، «جنبشهای اسلام‌گرا در مصر»، دائرة المعارف جنبشهای اسلامی، چاپ اوّل، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
هرسنی، صلاح‌الدین (1393)، «اخوان‌المسلمین: بقا یا امحا؟ مسئله این است»، روزنامه شرق، 18 اردیبهشت، شماره 2011: 8.
جنتی، علی (1390)، «پیشینه سیاسی و تاریخی اخوان‌المسلمین»، تارنمای آفتاب نیوز:
http://aftabnews.ir/vdcdjj0fxyt0os6.2a2y.html
د. انگلیسی
Esposito, John L (2000), “Political islam and the west”, Joint force quarterly, No. 24, Pp: 49-55.
Helfont, Samuel (2009) The Sunni Divide: “Understanding Politics and Terrorism in the Arab Middle East”,Foreign Policy Research Institute, Pp: 1-42. (https://www.fpri.org/docs/media/Helfont.SunniDivide.pdf, Retrived, 27.10.2018)
Israel, Elad- Altman (2006), Democracy, Elections and the egyptiyan Muslim Brotherhood, Current Trends in Islamist Ideology, New York, Hudson institute.
