1- احمدی پور، طاهره. (1390). « به سوی چاچوب سیاست زبانی ملی » . زبان شناخت . پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی . سال دوم . شماره اول. ص6.
2- افتخاری، اصغر. (1383). اقلیت گرایی دینی. تهران: انتشارات تمدن ایرانی.
3- حاجیانی، ابراهیم و دغاغله ،عقیل. (1390). « روندهای هویت یابی در جهان معاصر و اثرات آن بر سیاست های هویتی نظام جمهوری اسلامی ایران » . نهادهای اجتماعی و همبستگی ملی . به اهتمام مجتبی مقصودی . تهران: تمدن ایرانی . صص 413-412.
4- حق پناه، جعفر. جامعه مدنی و قومیت ها در جمهوری سالامی ایران.
5- ره پیک، سیامک. ظرفیت های قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اتحاد و همبستگی ملی.
6- صالحی امیری، سید رضا. (1385). « مدیریت تنوع قومی مبتنی بر نظریه های سرمایه اجتماعی» . فصلنامه راهبرد. ش40. ص:48 .
7- صالحی امیری، سیدرضا. (1389). انسجام ملی وتنوع فرهنگی. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.صص: 318-317.
8- عاملی، سعیدرضا و محمدخانی، نجمه. (1387). «ارتباطات بین فرهنگی و گفتمان حقوقی، آموزشی و رسانه ای ایرانی». فصلنامه تحقیقات فرهنگی. سال اول. شماره 4. صص: 55-54.
9- قاسمی،علی اصغر و ابراهیم آبادی،غلامرضا. (1390). « نسبت هویت ملی و وحدت ملی در ایران» . فصلنامه راهبرد. سال بیستم. شماره 59. ص 136.
10- قمری ، داریوش. (1384). همبستگی ملی در ایران. تهران: تمدن ایرانی. ص:106.
11- مارجر، مارین. (1377). «سیاست قومی» .ترجمه اصغر افتخاری. فصلنامه مطالعات راهبردی. پیش شماره اول. صص:181-153.
12- نظری ، علی اشرف و سازه مند، بهاره. (1390). « مدل ها ، الگوها و راهکارهای مدیریت تنوعات هویتی» . نهادهای اجتماعی و همبستگی ملی. به اهتمام مجتبی مقصودی. تهرران: تمدن ایرانی. ص:320.
13. www.majlis.ir, صص: 24-23. درآمدی برمدیریت سیاسی اقوام و اقلیتها در جمهوری اسلامی ایران
14. Brikland,T., (2005). An introduction to policy process, New York: University Press, p: 35.
15. Esman, Milton J. (2004). An Introduction to Ethnic, Cambridge: Polity Press, p: 172.