قرآن کریم (۱۳۷۳). (ناصر مکارم شیرازی، مترجم). قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.
نهج‌البلاغه (۱۴۱۴ق). (شریف رضی، گردآورنده؛ صبحی صالح، محقق). قم: هجرت.
ابن‌فارس، ابوالحسین. (۱۲۹۹). معجم مقاییس اللغة. قم: مکتبة الاعلام الاسلامی.
ابن‌منظور، محمد‌بن‌مکرم. (۱۳۷۵). لسان العرب. بیروت: دارإحیاء.
اینشتین، آلبرت. (۱۳۴۲). جهانی که می‌بینم. تهران: پیروز.
برقی، احمد‌بن‌محمد‌بن‌خالد. (۱۳۷۱ق). المحاسن. قم: دارالکتب الاسلامیة.
برنجکار، رضا. (۱۳۹۱). روش‌شناسی علم کلام. قم: مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث.
بیرون، آلن. (۱۳۸۰). فرهنگ علوم اجتماعی. تهران: کیهان.
پل، ادواردز. (۱۳۷۱). دائرةالمعارف فلسفه. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
جهانگیر، عیسی. (۱۳۹۱). شیعه در فضای سایبر. قم: مؤسسه پژوهشی و آموزشی امام خمینی (ره).
خمینی، روح‌الله. (۱۳۸۲). شرح حدیث جنود و عقل. قم: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).
خندان، علی‌اصغر. (۱۳۸۴). نگاهی به ابعاد نظریه فطرت و فطری بودن زبان. قبسات، (۳۶).
خنیفر، حسین. (۱۳۸۸). نگاهی دوباره به روش‌های فنون تدریس. قم: بوستان کتاب.
دوان، شولتس. (۱۴۰۰). روان‌شناسی کمال: الگوهای شخصیت سالم (گیتی خوشدل، مترجم). تهران: پیکان.
دورانت، ویلیام‌جیمز. (۱۳۳۷). تاریخ تمدن. تهران: اقبال.
ذکایی، محمدسعید. (۱۳۸۵). رابطه حضور در فضای مجازی و هویت مدرن. فصلنامه علوم اجتماعی، (۳۳).
راغب‌اصفهانی، حسین‌بن‌محمد. (۱۳۷۴). المفردات فی غریب القرآن. دمشق: دارالعلم.
شاملی، علی‌اکبر. (۱۳۹۶). آسیب‌های فردی فضای مجازی از منظر اخلاق اسلامی. فصلنامه علمی ترویجی، (۲۵).
صدوق، محمد‌بن‌علی‌بن‌بابویه. (۱۴۱۳ق). من لا یحضره الفقیه. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
طباطبایی، محمدحسین. (۱۳۹۵). نهایة الحکمة. تهران: دانشگاه الزهرا.
طباطبایی، محمدحسین. (۱۳۹۰ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
علم‌الهدی، علی‌بن‌الحسین (1998). امالی المرتضی. قاهره: دارالفکر العربی.
علی‌حسینی، علی. (۱۳۹۶). بررسی روش مقایسه‌ای در مطالعات فلسفی-سیاسی. فصلنامه مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی، (۱).
فرمهینی‌فراهانی، محسن. (۱۳۹۳). فرهنگ توصیفی تربیتی. تهران: شباهنگ.
فروغی، محمدعلی. (۱۳۹۸). سیر حکمت در اروپا. تهران: نیلوفر.
فلو، آنتونی. (۱۳۹۴). خدا و فلسفه. تهران: سپیده‌باوران.
فیومی، احمد‌بن‌محمد. (۱۴۱۴ق). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعى. قم: مؤسسه الهجرة.
کریم‌زاده، طاهر. (۱۳۹۵). تبیین تقریرهای برهان فطرت (تضایف) بر اثبات وجود خدا (با تأکید بر آراء آیت‌الله شاه‌آبادی). اندیشه نوین دینی، (۴۶).
کهوند، محمد. (۱۳۹۵). شبکه عنکبوتی. قم: ذکری.
مارش، دیوید. (۱۳۸۴). روش و نظریه در علوم سیاسی (امیرمحمد حاجی‌یوسفی، مترجم). تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
مکارم‌شیرازی، ناصر. (۱۳۸۹). پنجاه درس اصول عقاید برای جوانان. قم: انتشارات نسل جوان.
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم. (۱۳۵۴). المبدأ و المعاد. تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران.
موسوی‌فراز، سید‌محمدرضا. (۱۳۸۱). برهان فطرت. معرفت، (۶۲).
مولند، اینار. (۱۳۸۸). جهان مسیحیت (محمدباقر انصاری، مترجم). تهران: امیرکبیر.
هاوکینگ، استیون. (۱۳۹۰). طرح بزرگ. تهران: نقش و نگار.
هرسیج، حسین. (۱۳۸۱). روش مقایسه: چیستی، چرایی و چگونگی به‌کارگیری آن در علوم سیاسی. مجله دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اصفهان.
هیک، جان. (۱۳۹۰). فلسفه دین (بهزاد سالکی، مترجم). تهران: الهدی.
ویکی‌فقه. (بی‌تا). مدخل تعمید. قابلدسترس در: تعمیدhttps://fa.wikifeqh.ir/
ویکی‌پدیا. (بی‌تا). فهرست جمعیت‌های دینی. قابلدسترس در: https://fa.wikipedia.org/wiki/فهرست_جمعیت‌های_دینی
فخررازی، محمد‌بن‌عمر. (۱۴۲۰ق). التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
خسروپناه، عبدالحسین. (۱۳۸۸). مسائل جدید کلامی و فلسفه دین. قم: المصطفی.
مصباح‌یزدی، محمدتقی. (۱۳۹۱). آموزش فلسفه. قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (قدس سره).
ملاصدرا، محمد‌بن‌ابراهیم (1981). الحکمة المتعالیة فی الأسفار العقلیة الأربعة. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
جوادی‌آملی، عبدالله. (۱۳۸۶). تبیین براهین اثبات خدا. قم: اسراء.
پورامید، سعید. (۱۳۹۷). بررسی نقش دین و مذهب بر سلامت روان افراد و جامعه. ششمین همایش ملی مطالعات و تحقیقات نوین در حوزه علوم تربیتی-روان‌شناختی و مشاوره در ایران.
مهرجردی، عبدالعلی. (۱۳۹۳). بررسی تطبیقی برهان فطرت و اجماع عام در اثبات وجود خدا. شماره یازدهم.
حاجی‌صادقی، عبدالله. (۱۳۸۴). فطری بودن گرایش به دین. قبسات، (۳۶).
مجلسی، محمدباقر. (بی‌تا). بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار. بیروت: دارإحیاء التراث العربی.
کیهان. (بی‌تا). اخبار روز. قابلدسترس در: https://kayhan.ir/fa/news/172139
