ابن‌الجزری، محمّد بن محمّد. (۱۴۱۵ق). النشر فی القراءات العشر. بیروت: دارالفکر.
ابن‌خالویه، حسین بن احمد. (۲۰۱۲م). مختصر شواذّ القرآن من کتاب البدیع. بیروت: دارالورّاق.
ابنِ‌جنّی، أبو الفتح عثمان. (۱۴۲۰ق). المحتسب فی تبیین وجوه شواذّ القراءات. قاهره: وزارة الأوقاف.
الأزهری، أبو منصور. (بی‌تا). تهذیب اللغة. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
البیضاوی، عبدالله بن عمر. (۱۴۱۸ق). أنوار التنزیل وأسرار التأویل. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
الثعلبی، احمد بن محمّد. (۱۴۲۲ق). الکشف والبیان. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
الدانی، عثمان بن سعید. (بی‌تا). التیسیر فی القراءات السبع.
الزرکشی، محمّد بن بهادر. (۱۴۱۰ق). البرهان فی علوم القرآن. بیروت: دارالمعرفه.
القرطبی، محمّد بن احمد. (بی‌تا). الجامع لأحکام القرآن. قاهره: دارالکتب المصریه.
راغب اصفهانی، حسین بن محمّد. (۱۴۱۶ق). مفردات ألفاظ القرآن. دمشق: دارالقلم.
طبرسی، فضل‌بن‌حسن. (بی‌تا). مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن.
طبرسی، فضل‌بن‌حسن. (بی‌تا). جوامع‌الجامع.
فیض کاشانی، ملا محسن. (۱۳۷۳ش). تفسیر الصافی (تصحیح: حسین اعلمی). تهران: مکتبة الصدر.
مازندرانی، ملا صالح. (بی‌تا). شرح أصول الکافی.
مکارم شیرازی، ناصر. (بی‌تا). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب الإسلامیه.
ایازی، محمدعلی. (۱۳۸۶). [مقاله در نورمگز دربارهٔ روشِ رواییِ تفاسیر شیعه]. نورمگز.
حسینی، سید حسین. (۱۳۹۴). هفده گفتار در علوم قرآنی. تهران: نشر آفاق.
عزیزی‌کیا، غلامرضا. (۱۳۸۷). فیض و تفسیر صافی. کاشان‌شناسی، ۴–۵، ۷۰–۱۰۹.
عمر، أحمد مختار، و دیگران. (بی‌تا). معجم القراءات القرآنیة (۸ جلد). قاهره: عالم‌الکتب.
(اختیاری در صورتِ استنادِ داخلی) شایان‌فر، … (بی‌تا). [گزارش ارجاعی در متن].
Nasser, S. H. (2013). The Transmission of the Variant Readings of the Qurʾān: The Problem of Tawātur and the Emergence of Shawādhdh. Brill.
Neuwirth, A. (2019). The Qur’an and Late Antiquity: A Shared Heritage. Oxford University Press.
Sinai, N. (2017). The Qur’an: A Historical-Critical Introduction. Edinburgh University Press.
Stewart, D. J. (1990). Qurʾān Recitation and Its Relation to Early Tafsīr. Oriens, 31, 1–26.
van Putten, M. (2020). Qurʾānic Arabic: Reconstruction of Its Phonology and Morphology.
