اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات120
تعداد شماره‌ها1,364
تعداد مقالات10,247
تعداد مشاهده مقاله3,191,573
تعداد دریافت فایل اصل مقاله1,784,351
. (1393). راهبردهای جریان‌های شیعی در فرایند سیاسی افغانستان / عبدالعلی حسنی. مطالعات فلسفی کلامی, 2(4), 117-151.
. "راهبردهای جریان‌های شیعی در فرایند سیاسی افغانستان / عبدالعلی حسنی". مطالعات فلسفی کلامی, 2, 4, 1393, 117-151.
. (1393). 'راهبردهای جریان‌های شیعی در فرایند سیاسی افغانستان / عبدالعلی حسنی', مطالعات فلسفی کلامی, 2(4), pp. 117-151.
. راهبردهای جریان‌های شیعی در فرایند سیاسی افغانستان / عبدالعلی حسنی. مطالعات فلسفی کلامی, 1393; 2(4): 117-151.

راهبردهای جریان‌های شیعی در فرایند سیاسی افغانستان / عبدالعلی حسنی

جریان شناسی دینی-معرفتی در عرصه بین الملل
مقاله 4، دوره 2، شماره 4، تیر 1393، صفحه 117-151
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
چکیده
در مورد جریان‌های شیعی در افغانستان می‌توان گفت؛ که در طول تاریخ این کشور، به دلیل نبود رهبری واحد، عدم یکپارچگی جغرافیایی، عدم انسجام درونی و چندگانگی قومی، بسته بودن فضای حاکم بر هزاره جات، فشارهای همسایه‌های پشتون، تاجیک و ازبک، بی سوادی و در نهایت حکومت‌های ملوک‌الطوایفی که در هزاره جات وجود داشت؛ و هر میر هزاره در صدد حفظ موقعیت و قلمرو تحت نفوذ خود بوده‌اند؛ نمی‌توان یک راهبرد کلانی برای جریان‌های سیاسی شیعیان افغانستان ذکر کرد. ولی با این وجود، در کل می‌توان از عملکرد شیعیان در هر دوره تاریخی، با در نظر داشت شرایط خاص آن زمان، راهبرد خاصی را بدست آورد که آن را دنبال می‌کرده‌اند.
اگر بخواهیم به طور نمونه، راهبردهای سیاسی شیعیان، از شکل گیری افغانستان با جغرافیای فعلی را، مورد بررسی قرار دهیم؛ مشاهده می‌کنیم که آن‌ها هر دوره تاریخی، راهبردهای متفاوتی را در پیش گرفته‌اند. از زمان احمدشاه ابدالی تا زمان عبدالرحمن، شیعیان افغانستان دو راهبرد را دنبال می‌کرده اند: در عرصه ارتباط با دولت مرکزی، برای دوری از برخورد با آن، راهبرد همکاری و حمایت از دولت مرکزی را در پیش گرفته بودند و در عرصه داخلی خود، جهت حفظ خود مختاری حکومت‌های ملوک‌الطوایفی حاکم بر هزاره جات؛ راهبرد خود مختاری داخلی و جلوگیری از دخالت دولت مرکزی در امور داخلی هزاره جات را دنبال می‌کردند. بعد از سرکوب تاریخی شیعیان توسط عبدالرحمن تا دوران حکومت امان الله خان، به دلیل از بین رفتن بیش از 62% جمعیت این مردم و همچنین از دست دادن سرزمین و رهبران مذهبی و قومی خود و وجود جو خفقان حاکم، آن‌ها اجباراً، راهبرد انزوا را در پیش گرفتند. پس از حکومت امان الله تا کودتای سال 57 کمونیست‌ها، جریان‌های شیعی، راهبرد مبارزه برای احیای هویت و بدست آوردن موقعیت اجتماعی و سیاسی از دست رفته خویش را دنبال می‌کردند. بعد از کودتای کمونیستی، جریان‌های شیعی علاوه بر آنکه راهبرد مبارزه مسلحانه با رژیم کمونیستی را در پیش گرفته بودند از ورای آن، برقراری عدالت اجتماعی و سهیم شدن در قدرت سیاسی کشور را دنبال می‌کردند. در پی پیروزی مجاهدین، برای مشارکت در معادلات سیاسی کشور، راهبرد وحدت درونی، بالا بردن توان نظامی و تعامل با گروه‌های دیگر قومی و مذهبی راهبرد جریان‌های شیعی را تشکیل می‌داد. و در نهایت بعد از تحولات اخیر کشور و حضور شیعیان، در بالاترین ارکان قدرت، راهبرد تثبیت موقعیت سیاسی خویش در ساختار قدرت کشور را پی‌گیری می‌کنند. از این رو راهبردی را که جریان‌های شیعی در انتخابات ریاست جمهوری 93 دنبال می‌کنند نیز، راهبرد تثبیت موقعیت سیاسی شیعیان، در بالاترین ارکان قدرت کشور می‌باشد.
کلیدواژه‌ها
راهبرد؛ جریان؛ شیعه؛ سیاست؛ افغانستان؛ انتخابات
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 184


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب